*Eldivenden Merdivene

Doğal gazımızı kestiler. Aylardır bizim farkında olduğumuz ancak "ilgililerin" algılama aletleri ile bile çözemedikleri durum nihayet ayyuka çıkmış, çalışmalara başlamışlar 3 apartman etrafında.

Eh bu durumda, annemi mümkün olduğunca dışarıda benimle birlikte sağlıksız beslenmeye çekiyorum. Cuma akşamı da, "oh bebişim, hadi bu Cuma gecesi Ank'ra sokakları bizim olsun" dedim. Ama iş yüzünden erken aramayı unutmuşum. O yemek yapmış bile. 

Olsun, teklifimi kabul etti. Geçen seneki yaşgünümde eski şirketin verdiği hediye çeklerinin süresi ay sonunda dolacağı için, bize ait olmayan bir paranın keyfini çıkarmaya karar verdik! Gideceğimiz yer *YeKeMe.

Hani eskiden bir reklamları vardı, eldivenden merdivene! Satılık merdiven görmedim sevgili H.!!! (EbruŞallı'nın kocası) A_run!

Bu YeKeYeKeMe aslında benim işyerime sadece adımlık uzaklıkta. İşten çıkmadan 15 dakika önce annemi aramak aklıma gelince, önünde buluşmaya karar verdik. 

Ben biraz geç kalınca, can hıraş önce üst geçitten geçtim, sonra 2 koca cadde, sonra da dayanamadım artık annemi aradım; "nerede bu yer ya, Mng'ya geldim!!!!1"

Annem, "çok gitmişsin ya!" deyince, bir önceki konuşmada, "sizin parkın oradayım" demesinin kafamda tuhaf bir halde yankılanıyor olması ile, "½#%/?\$!!, tamam geliyorum ben" demekle kapattım telefonu.

Tek cadde ve bir üst geçitten sonra ışığını gördüm. Arada ışık kaybolsa da, önüne geldim mekanın. O önü dediğim yer, üstelik küçük kapısı imiş. Hmpf! :/

Şöyle bir durup hesap yapınca aslında gidiş-dönüş mesafesi işten eve kadarmış. Ve tıpkı üniversitenin ilk günü, önünde durduğumuz binanın aslında fakültem olduğunu sorunca öğrendiğimiz gibi, aslında burnumun dibiymiş (Eski okulum şu an 5 katlı bir hasta oteli). Tek bir caddeyi geçsem olurmuş. Napalım oldu öyle. Ank'ra'yı bilen "eee ama ... karşıya bile geçmeyecektin vb" diyecekler, lütfen demeyin.

Sonra da, gece 21:00lere kadar dolandık. En sonunda merdiven yoktu ama kolleksiyonuma 12nci parçayı ekleyerek, siyah deri eldiven aldım vesaire.

Tam da dediğim gibi oldu, Ank'ra sokakları bizim oldu o gece. Çok çılgınım, çok. 

Aslında sebep; anneme giydiği 20 pabuçtan hiçbirinin olmaması. 

Sevmediğim yerlerde hep kaybolurum ben. Oysa beynimin, "şuradan çabuk çıkayım" diye, tüm yolları kaydetmesi gerekir! Bir Ank'ra var böyle kaybolduğum, bir de Burunova!

Arabaya almayı planladığım navigasyon cihazını alıp, bileğime takmalıyım.

Bahsettiğim yerleri sevenler lütfen, isyan etmeyin. Bir şey değişmeyecek benim için, belki daha kötü olacak!!!11

Teşekkürler,

Sevgiler,

J.O., Ank'ra